Ljubomir Kovačević (1848–1918)

Srpski istoričar, političar i akademik Ljubomir Kovačević, jedan od začetnika kritičke istoriografije u srpskoj nauci, bio je i jedan od osnivača SKZ, a dužnosti predsednika se prihvatio nakon što je Stojan Novaković dao ostavku. Naime, kada je izabran za predsednika vlade, Novaković je ocenio da neće moći u potpunosti da se posveti napretku Zadruge i odlučio da se povuče sa te dužnosti. Kovačević će ostati na mestu predsednika od 1895. do 1898. godine.

Predavao je istoriju na Velikoj školi, bio ministar prosvete u kabinetu Stojana Novakovića između 1895. i 1897. godine, u Srpskoj kraljevskoj akademiji bio je sekretar Odseka za društvene nauke, a zatim i glavni sekretar Akademije. Državni savetnik je postao 1912. godine jednoglasnom odlukom Narodne skupštine, a učestvovao je i u dva srpsko-turska rata.

Ljubomir Kovačević je prvi srpski numizmatičar. Njegovo uvodno predavanje na Velikoj školi bilo je upravo iz ove oblasti. Znatno je unapredio pomoćne istorijske nauke, sakupljao istorijske izvore, ispravljao pogrešna datiranja, i što je najzanimljivije, nastojao da ispravi i pogrešna uverenja, među kojima i ono da je Vuk Branković izdajica, čemu je posvetio obimno istraživanje i napisao studiju Vuk Branković, 1888. godine. Uticaj tradicije je u to vreme bio toliko jak, da su Kovačevića čak proglašavali za narodnog izdajnika, ali on se čvrsto držao naučnih i istorijskih činjenica.

Pisao je srednjoškolske udžbenike, a zajedno sa Ljubomirom Jovanovićem prihvatio se dužnosti da priredi i napiše Istoriju srpskog naroda, čija je prva knjiga objavljena u okviru I Kola SKZ, kao jedno od najznačajnijih izdanja, jer je za Zadrugu obrazovanje čitalaca bio jedan od glavnih zadataka. U prvoj knjizi obrađen je period ranog srednjeg veka, a druga sveska, sa događajima do Stefana Nemanje, izašla je dve godine kasnije. Međutim, njihov rad na Istoriji biće skopčan sa raznim poteškoćama i dok je čitalačka publika nestrpljivo očekivala nastavke, Kovačević i Jovanović su nailazili na prepreke u prikupljanju i istraživanju istorijske građe, što je znatno otežavalo, pa i zaustavilo njihov rad.