Priče u knjizi Roman o Cibulki su hronika jednog marginalnog života. Pometen i odbačen na rubove egzistencije, hraneći se mrvicama života i raspoloživim količinama piva, Pantićev Cibulka, jedan od junaka naših dana, oličenje je gubitnika. Spomen nekadašnje kratkotrajne bokserske slave i životne uloge ostao je u priči i varljivim sećanjima, ali, objektivno, taj spomen više nije u njemu, niti je Cibulka više njegov izraz.
Postajući bivši čovek, Cibulka je prestao da bude nekadašnja bokserska uzdanica. Postao je starac s jedva nešto više od pedeset godina. Sveden na milostinju i na hladnu sobu novobeogradske udžerice, koja samo što nije pala kao žrtva vremena i tranzicione džentrifikacije, on tone u pivo i sažaljenje, u trajanje bez nade, u dane bez ishoda, u mehaničko ponavljanje jednih istih iskustava vlastite egzistencije.
Cibulka je jedan od mnogih s Novog Beograda, i niko među njima. On je jedan od onih koji baš zbog toga što nemaju izuzetnu sudbinu postaju sudbine za književnost. U tim sudbinama, pustim i praznim, nađe se poneko zrno smisla i poneko zrno događaja. I jedno i drugo, i smisao i događaj, u tim proplamsajima zaslužuju i zahtevaju priču.
Na temelju te priče ukazuje se Cibulka i nastaje roman o njemu, venac priča u čijem je središtu, prvi put izdvojen, pomenuti penzionisani bokser, neizlečivi alkoholičar, šampion u ispijanju piva, čovek margine, margina sama.
Gojko Božović (iz Predgovora)
Mihajlo Pantić o knjizi
– Retko sam se, zaista, u sopstvenoj prozi bavio gubitnicima i autsajderima koji su u prošlom veku premrežili književno nebo. Uglavnom sam pripovedao o ljudima koji su mi nalik, vođen uverenjem da pisac treba da govori o onome što najbolje poznaje. Ali, taj lik i ta ideja o „podnošenju sudbine”, kako vi kažete, usmerili su me u sasvim drugom pravcu. Izgleda da sam i ja podlegao uverenju da se život najbolje ili najdublje može razumeti na primeru gubitnika, mada smo, zbirno uzev, kako je to odavno rekao Meša Selimović, svi na gubitku. Ali, u konkretnom slučaju, reč je o čistom, ničim objašnjivom gubitku, o životnoj stihiji koja nosi čoveka ne pitajući ga o njegovoj volji da joj se odupre. Niti ona njega pita, niti on nju, već proćerdava svoj vek, kako bi to, opet, rekao Momčilo Nastasijević. (Intervju Večernjim novostima, 21. jul 2024, str. 13)
O autoru Romana o Cibulki
Mihajlo Pantić (1957), pripovedač, književni kritičar i profesor beogradskog Filološkog fakulteta na Katedri za srpsku književnost i južnoslovenske književnosti. Bio je urednik u više izdavačkih kuća, urednik niza listova i časopisa, i stalni kritičar Politike, Vremena, Danasa i NIN-a. Osim više knjiga studija, eseja, kritika, kritičke proze i antologija objavio je i knjiga priča. Priče Mihajla Pantića objavljene su i u nekoliko izbora, prevedene na dvadesetak jezika i zastupljene u mnogim antologijama kod nas i u svetu.